Lange fuga is hoogtepunt van de avond

Door PAUL VERGEEST
Bach en Händel, het waren twee genieën, maar toch zal de eerste naam altijd bepalender zijn. Niet alleen vanwege de plaats die hij inneemt in de muziekgeschiedenis, maar vooral om de grote invloed die zijn composities hadden, en waar geen enkele componist later omheen kon.

En zelfs bij de bekendste zoon van Bach, Carl Philipp Emanuel, is het alsof ook hij er alles aan doet om zijn vader te kunnen overtreffen in spitsvondig componeren.

Daarom was het programma van het Bachkoor Nijmegen zaterdagavond zo interessant: op één avond konden we kennis nemen van de beide meesters, Händel en Carl Philipp Emanuel Bach.

Georg Friedrich Händel was in staat om op zeer korte termijn opdrachtwerken te vervaardigen, zoals het Dettingen Te Deum. Een lofzang op God, maar wel met op de achtergrond de overwinning van Engelse leger in Dettingen.

Dit Te Deum staat als een huis, en laat Händel horen als een vakman, die de meeste inspiratie laat horen als de trompetten flink mee kunnen blazen.

Hier had het goed zingende Bachkoor gezorgd voor een adequate begeleiding in de vorm van Concerto Amsterdam. Zij spelen op oude instrumenten, met een prachtig doorkneed geluid.

De vier zangsolisten hadden het hier tamelijk rustig, behalve de bariton Bernd Valentin. Die zong met ingehouden stem een solo, met subtiele begeleiding van de trompet. Heel curieus, deze combinatie, iets wat je bij Händel niet zou verwachten.

Het Magnificat van C. Ph. E. Bach liet de meester van het contrapunt uitvoerig aan het woord. Dirigent Rob Vermeulen liet zijn koor zingen in een vlot en af toe meeslepend tempo. Ook hier bleek Amsterdam helemaal berekend op zijn taak.

De uit Nijmegen afkomstige Margriet van Reisen zong de lange solo in Suscepit Israel heel smaakvol, maar het zou nog intenser gekund hebben.

De lenige tenorstem van Robert Getchell paste wel naadloos in het geheel.

Anne Grimm viel op door haar beheerst gebruik van haar beweeglijke stem. In haar duet samen met Margriet van Reisen vielen beide stemmen haast volmaakt samen, en was de ondersteuning van het orkest met die weke fluitklanken heel bijzonder.

Kortom, het Bachkoor Nijmegen was optimaal in vorm, waarbij het slot een lange fuga de meesterproef werd. Af en toe viel het tempo even terug, maar uiteindelijk klonk deze fuga van Bach’s zoon als de bekroning voor het vele werk dat koor en orkest verricht hebben.

Concert door het Bachkoor Nijmegen en Concerto Amsterdam o.l.v. Rob Vermeulen, m.m.v. vocale solisten. Programma: werken van Händel en C. Ph. E. Bach. Gehoord: zaterdagavond in De Vereeniging, Nijmegen.